Patron
Julian Tuwim był polskim poetą i tłumaczem. Urodził się 13 września 1894 r. w Łodzi.
Już będąc w gimnazjum, Tuwim pracował dla pisma „Pola esperantisimo”, dokonując przekładów polskich wierszy na język esperanto. Jego debiutem był wiersz „Prośba”, który ukazał się w „Kurierze Warszawskim” w 1915 r.. Później podjął studia na prawie i filologii Uniwersytetu Warszawskiego.
W latach 1916-1919 był zaangażowany w piśmie „Pro arte et studio”. W roku 1918 Tuwim współzałożył kabaret literacki „Pod Pikadorem”, natomiast w następnym roku sławną grupę poetycką „Skamander”. W czasie II wojny światowej emigrował do Rumunii, Portugalii, Francji, Brazylii, i w końcu do Stanów Zjednoczonych.
Współpracował z pismami polskimi wydawanymi na emigracji, wśród nich z takimi tytułami jak „Wiadomości Polskie” i „Nowa Polska”. Julian Tuwim powrócił do Polski w 1946 r.. W latach 50. był kierownikiem literackim w Teatrze Nowym. Jego utwory dla dzieci („Lokomotywa”, „Słoń Trąbalski”, „Zosia-Samosia”) zostały na trwałe w kulturze polskiej. Jego najważniejsze tomy poezji to: „Sokrates tańczący”, „Słowa we krwi”, „Rzecz czarnoleska”.
Julian Tuwim zmarł w Zakopanem 27 grudnia 1953 roku.
Ciekawostki o Julianie Tuwimie
- Tuwim powtarzał szóstą klasę podstawówki, nie radząc sobie z przedmiotami ścisłymi.
- Nerwica, depresja i alkoholizm były tymi chorobami, z którymi Tuwim zmagał się całe życie.
- Jego zainteresowania językowe wprowadziły do kultury polskiej wątki postmodernistyczne.
- Uważany jest za pierwszego poetę publikowanego na skalę masową.
- Wiele wskazuje na to, że Tuwim hołdował miłości francuskiej.
- Na lewym policzku Tuwim miał duże znamię, interpretowane przez jego przesądną matkę za znak przekleństwa.
- Cierpiał na lęk przed otwartą przestrzenią.
- Będąc piewcą radości życia zmysłowego, przez niektórych uważany był przez to za dekadenta, lub nawet degenerata.